بازيگران تئاتر بجنوردي نمايش گل شرواني (گل شهربانو)؛ اين تئاتر به كارگرداني ”آقاي
جمشيد داورپناه“ در جشنواره سال 81 مقام اول را بدست آورد. در اين نمايش قسمت هايي از رقص بجنوردي هم اجراشده ( قسمتي از آهنگ بجنوردي را گوش كنيد).

گفتگويي داشتم با‹ آقاي جمشيد داورپناه› مسئول هنري معاونت فرهنگي و اجتماعي شهرداري
بجنورد, در رابطه با فلسفه رقص بجنوردي. آقاي داورپناه صحبت‌هاي جالبي در اين مورد داشتند كه من بطور مختصر اينجا مي‌نويسم.
رقص بجنوردي در واقع يكسري حركات موزون و رزمي است. در زمان شاه عباس اول شهر بجنورد بر روي تپه چهارمغان (چرمغان) واقع بود كه مورد تاخت و تاز و غارت تركمن ها قرار مي گرفت. (در فصل خشكسالي تركمن ها براي تهيه آذوقه به شهر حمله و غارت مي كردند) شاه عباس براي دفاع از شهر يك عده از سلحشورهاي كرد را كه ‹كرمانج› ناميده مي شدند و جانفداي شاه عباس بودند از كردستان به بجنورد فرستاد و آنها در بجنورد مقري براي دفاع از حمله تركمن ها تشكيل دادند. چون حمله تركمن ها فصلي بود, جنگجوهاي كرمانج در اوقاتي كه جنگ نبود، براي آماده بودن نياز به يكسري تمرين هاي نظامي داشتند و براي اينكه اين تمرينات يكنواخت و خسته كننده نباشه و سرگرم كننده باشه همراه با موزيك بود. زنهاي كرد هم كه زناني شجاع و جنگاور هستند در اين رقص‌ها با مردها شريك هستند . رقص بجنوردي مجموعه اي از چند حركت است كه هر كدام از آنها اسم خاص و حركات خاص خود را دارد.
1- سماع يا ساما( براي ما)
حركت اول كه سماع نام دارد با حركت دست و به آرامي شروع ميشود كه شبيه سماع عارفان است
2- يك قرصه
3- دوقرصه
4- لاري لاري
5- دوازده قرصه
6- چپه راسته (قالده قالده)
7- اين حركت كه بصورت نيمدايره رفت و برگشت صورت مي‌گيرد مانند ضربه زدن حركت جنگي و برگشتن است.
8- شش قرصه
9- شرنگي
10- آخرين حركت در اين مجموعه رقص‹شرنگي› است كه اوج رقص و از خود بيخود شدن است در اين رقص به دليل حركات تند رقص و صداي ‹شرنگ-شرنگ› كه از لباس زن‌ها بلند ميشد به رقص شرنگي معروف شده(چون زنها روي لباس محلي خود جليقه اي كه روي آن سكه دوزي شده و كلاهي كه دور آن سكه دوخته شده مي پوشند)

انواع ديگر رقص بجنوردي عبارت است از:
حاج نارنجي
زرگري
رقص چوب
لتر
مات ماتي

رقص بجنوردي هنوز در بعضي از روستاها شكل اصلي و اوليه خودش را حفظ كرده .